اخبار شهر مریانج

دوستان و همراهان گرامی

برای دریافت آخرین اطلاعات و اخبار شهر مریانج به آدرس ذیل مراجعه نمایید

مرکز رسمی اطلاع رسانی و خدمات الکترونیک شهر مریانج

http://e-maryanaj.ir

شهرداری مریانج

درباره شهر مریانج

شهر مَریانَج (نام محلی: مَرگانه) یکی از شهرهای استان همدان ایران است. مریانج یکی از شهرهای تابعه شهرستان همدان است که در ۶ کیلومتری جاده همدان-کرمانشاه و در دامنه‌های الوند واقع است. لهجه مردم این شهر مرگانه‌ای نام دارد که نزدیکی‌هایی با گویش‌های لری و فارسی جنوب استان همدان دارد.

پیشینه و تاریخ مریانج

مریانج در بین شهرهای مجاور همدان کمترین مهاجر را پذیرفته‌است و از وضعیت اقتصادی مناسبی برخورداراست. مردمان آن عموماً از طریق کشاورزی، دامداری، کامیون داری و... امرار معاش می‌نمایند. ویژگی‌های فرهنگی و زبانی آنها به عنوان یک خرده فرهنگ آنها را از روستاها و شهرهای مجاور متمایز می‌نماید. وجه تسمیه آن دقیقاً مشخص نیست بعضاً مبتنی بر حدس و استنباط‌های شخصی است اما اهالی به آن مرگانه و همدانی‌ها مریانه می‌گویند ودر نقشه‌ها و مکاتبات اداری بصورت معرب مریانج استعمال می‌شود. دکتر اذکایی در کتاب مادستان یا همدان نامه از طریق تحلیل‌های زبان‌شناسی بر این باور است که مرگانه از دو جز مرگ + آنه تشکیل شده و مرگ یا مرغ بمعنی چمن می‌باشد و در مجموع یعنی محلی که در آنجا چمن فراوان است^[۱].

اگر چه در منابع تاریخی نام و نشان چندانی از مریانج به وضوح دیده نمی‌شود اما بدون تردید وجود شرایط مساعد زیست محیطی، آب فراوان، خاک‌های رسوبی حاصلخیز، وجود رود خانه و جویبارهای جاری از دامنه‌های الوند و موقعیت جغرافیایی خاص که آنجا را در مدخل دره برفین امامزاده کوه و مسیر راه ارتباطی هگمتانه به کنگاور قرارمی داده همواره باعث استقرار گروههای یکجا نشین در آن منطقه بوده‌است. وجود چند تپه باستانی و کشف اتفاقی گورهای تاریخی در حوالی مریانج نشان از قدمت آن در هزارهای پیش از میلاد دارد، امروزه در دره دوستعلی و دو خواهران چندین سنگ نگاره چوپانی دیده می‌شود که حکایت از مسکون بودن منطقه در عصر سنگ می‌نماید.

در دوره‌های تاریخی پیش از اسلام احتمالاً مریانج و روستاهای دره برفین ده دژهایی بوده‌اند که نه تنها امنیت شهر هگمتانه را تامین می‌کردند بلکه بخشهایی از نیروی نظامی در آنجا استقرار می‌یافتند.

در خلال هجوم اعراب به ایران و بعد از فتح نهاوند درگیریهایی بین اعراب و باقی‌مانده سپاه ساسانی در همین منطقه رخ داده و در اثر آن تعدادی از بزرگان سپاه عرب کشته شده‌اند و مقبره آنها در جایی که به امامزاده کوه معروف است واقع شده و همچنین وجود تعدادی اماکن با نام بعضی شاهان وبزرگان قبل از اسلام موید اهمیت راهبردی منطقه در قدیم می‌باشد.

در دوره اسلامی بعضی از جغرافی نویسان و شعرا و ادبا به مناسبت‌هایی از دره ماوشان و زیبایی و آبادی‌های آن یاد نموده‌اند. از جمله عین القضاه، حمدالله مستوفی، نجم الدین قمی، زکریا محمود قزوینی و عبدالباقی نهاوندی گاه به اختصار و گاه به تفصیل ماوشان را توصیف نموده‌اند.

ماوشان نام قدیمی همین دره برفین است که رودخانه قوری چای یا ماوشانرود از کنار روستاهای برفین، موئین، توئین، سولان و مریانج می‌گذرد و نه تنها در اقتصاد کشاورزی آنها نقش بسزایی دارد بلکه به لحاظ اجتماعی و فرهنگی نیز موجب تقویت پیوندها و ارتباطات اجتماعی و فرهنگی روستاهای مذکور گردیده است

به نظر می‌رسد اولین سند مکتوبی که در آن نام و نشانی از مریانج به میان آمده مربوط به دو چکامه‌ای است که ابوالوفای همدانی ادیب و شاعر قرن سوم هجری به زبان عربی در زیبایی‌ها و مناظر خاطره انگیز و اماکن دره ماوشان سروده‌است، ابوالوفای همدانی در ابیاتی از آن چکامه به توصیف و تمجید زیبایی‌های طبیعی مریانج می‌پردازد و می‌گوید :

• بسفح مرجانه المحسود و ساکنها روض اریض و ما ثم موار .................و شعب قروذ فیه کل مونقه و فیه للهوا اشجار و انهار.
• در دامنه مریانه که بر آرمندگانش رشک برند گلزاری نظر گیر و آب زاری هموار است .......دره قروه که در آن هر چیز دلپسندی است و در ختان و جویباری فرح انگیز در آنجاست.

فراگیری و تاثیر روز افزون رسانه‌ها، نفوذ و ترویج گویش خاص مرکز نشینان، بی میلی جوانان در پایبندی به گویش‌های محلی خود، ورود واژه‌های خارجی و بعضی عوامل دیگر گویش‌های محلی را به شدت و سرعت در معرض تهدید و فراموشی قرار داده است.

لهجه

بی‌شک چگونگی سخن گفتن اهالی مریانج باز ماندهٔ و تغییر یافته گویش پهلوی بوده و ورود واژه‌های عربی، آذری و اروپایی به اصالت آن آسیب رسانیده‌است. اما گویش مرگانه‌ای در بین فارسی زبانان همدان و اطراف آن مانند دره مراد بیگ^[۲]، علی آباد، ینگجه، سولان، برفین، حصار، دیزج و... منحصر می‌باشد و از این حیث نسبت به آنها دارای استقلال است.

طبق مقایسه‌های انجام شده می‌توان گفت که از لحاظ آوایی و لهجه به لری می‌ماند وشاید اصالتاً لری بوده که در اثر مقتضیات زمان و مکان تغییراتی یافته‌است. گویش مرگانه‌ای همچنین بیشترین تشابه را در بین فارسی زبانان استان همدان با نهاوندی و تویسرکانی و کمترین تشابه را با همدانی دارد.

در مریانج هنوز بسیاری از واژه‌ها به صورت قدیمی خود استعمال می‌شوند. مانند به کار بردن فتحه (اَ کشیده)در مورد کلماتی که به«های» ملفوظ و غیر ملفوظ ختم می‌شوند و همچنین حذف علامت مفعولی «را» و قرار دادن واکه «دَ» به جای آن از ویژگی‌های بارز گویش مرگانه‌ای می‌باشد. و در مورد جملاتی که دارای حرف ربط «هم» بوده نیز به همان صورت عمل می‌شود. مانند:

• خانه َ د َ ساختم خسته َ د َ شدم. خانه را ساختم وخسته هم شدم.
• شیشهَ‌دَ اشکست. شیشه هم شکست.
• در مواردی که اسم «نکره» باشد حرف «یَ» قبل از «دَ»َ قرار می‌گیرد. مانند: پسره َ ی َ د َ به خدا اِسپردم.
• در واژه‌هایی که دارای واکه «اْ» هستند با آواگروه «اِو» تلفظ می‌شوند. مانند: اولاد، گوجه، موز، برو،
• موارد مذکور و غیره نوعی غلیظ ادا کردن را در گویش مریانجی‌ها باعث شده‌است که گویشوران آنرا از دیگران متمایز می‌نماید.
• تینغلاف (تیر چراغ برق) -سیزان (انباری)